After | Recenzja

Jeżeli ostatnio przechodziłaś obok lub byłaś w kinie na jakimś filmie – być może (a nawet na pewno) rzuciła Ci się zapowiedź filmu After. Nastoletnia cicha myszka oraz on – wytatuowany przystojniak, który zapewne skrywa jakąś tajemnicę. Plakat filmu krzyczy jedno „Godny następca 50 twarzy Greya” – serio tak napisali?

Kolejna ekranizacja książki

Dzieło w postaci książki zatytułowanej tak samo stworzyła autorka Anna Todd – i szczerze mówiąc,  nie miałam przyjemności na razie się z nią zapoznać bliżej. Jednak czytając kilka obszernych recenzji tuż po obejrzeniu filmu, doszłam do wniosku,  że strasznie dużo zostało w nim pominięte. Ale każdy dobrze wie, że ekranizacja nie będzie tak dobra jak książka. Ciężko by było zarówno coś wykrzesać jak i zepsuć w samym scenariuszu.

Jednak skoncentrujmy się na wielkim ekranie. Jest ona: cicha, grzeczna, wzorowa uczennica, która musi opuścić swoje rodzinne gniazdko na rzecz studiów.  Jest także i on: zbuntowany, tajemniczy oraz mimo wszystko oczytany chłopak. Pierwsza impreza i gra typu „prawda czy wyzwanie” rozpoczyna całą akcję. Pojawia się iskra, która jednak zamiera w czasie i przez kolejne minuty powoli zmienia się w płomień.

Film +15?

Jeśli ktoś spodziewał się po tym filmie scen rodem z Greya – to szczerze się rozczaruje. Przypominając sobie zwiastun After zauważyłam, że wszystkie mocniejsze sceny zostały już pokazane w trailerze. Naprawdę, same zapowiedzi wspomnianego Greya miały więcej w sobie seksu niż cały ten 100 minutowy film. Ponoć w książce jest tego więcej – jednak pewnie z powodu, żeby film dotarł do jak największej liczby nastolatków ograniczyło się do kilku „achów” I tyle. Sama historia miłosna jest dla mnie okej. Nie jest nierealna, może zdarzyć się w nie jednej ze szkół.

O aktorach

Dwójka głównych bohaterów to Tess (Josephine Langford) oraz Hardin (Hero Fiennes-Tiffin). Odegrali swoje role dobrze, chociaż przez cały film Hardin zdawał się być… nieobecny?  Aktorzy drugoplanowi – są, lecz nie odgrywają jakiejś istotnej roli w przygodach naszych bohaterów – oprócz chłopaka Tess, który sam w sobie jest dość irytującą postacią oraz jej matki.

Podsumowanie

Film jest fajny, chociaż nie jest jakimś wielkim dziełem. Szczerze mówiąc poszłam na niego z ciekawości. Nie rozczarowałam się. Na pewno na plus wypada nawiązywanie do różnego rodzaju znanej literatury jak np. „Duma i uprzedzenie” – może skusi to kogoś do sięgnięcia po tę książkę. Pomysł na historię –  super.

Niestety,  (albo i stety) ale koło Greya to nawet nie stało. Więc jeśli nie przepadasz za twórczością E. L. James to śmiało możesz się wybrać na seans.